Netgedichten

netgedicht (nr. 13.423):

de laatste storm

de storm raast voorbij
drijft de mensen ondergronds
de schuile kelders in
waar rijen conserven
trouw in het gelid
'later' voorspellen
als alles is bedaard

generatoren draaien rondjes
terwijl buiten een wereld vergaat
al veel te lang bestaat
wat daar nu rondwaart
komt uit de mensheid voort
die elke bron vermoordt
op zoek naar meer dan
hen ooit heeft toegehoord

het is het kalme oog
waarin de wereld zich bevindt
blind en doof voor al
wat te lang werd geduld
het is nu het uur
waarin betaald zal worden
in harde valuta uiteraard
voor al wat werd gestolen
in de naam van de mens