Netgedichten

netgedicht (nr. 13.441):

uitgelicht door de duivel

de lantaarn op straat staart
met zijn blinde enig oog naar
de kille stilte aan zijn voet
verankerd in betonnen grond

op zijn verroeste ijzerhoofd
huist een vergeten rare vogel
die dag door nacht al danst
met de duivel van het feest
nooit gezien en nog niet gehoord

de eenzame passant iedere dag
van ontucht onderweg naar huis
hoort slechts zacht zijn vonnis
als een echo zijn tijd ver vooruit
en weet niet dat hij werd gezien

het is hem amper pluimvee met
een scherpe bek voor taal
die hem altijd heeft gesteund
in al zijn tijd van nood

elke duivel wil wel dansen maar
de partner kiest zichzelf