Als de steen kon spreken

roest op armen
kruipt als oud verdriet
naar te korte vingers

wat houdt me tegen
om terug te keren
naar het chrysantenbed

waar stenen pilaren
zich om mijn lelijkheid
schamen

de dood
omlijnen met
dansend gereutel

wanneer mijn sterven
in de diepste dag verzinkt

niet meer in staat
om de onbekende hand
te weigeren

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 21 december 2006

miemakehotmail.com

als de steen kon spr

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 24 stemmen 713