Ons eigen lot
Na zeven jaar verdoezeld in
de lusthof van haar lichaam
onder de vruchtbomen van
haar eiland, wilde hij op
huis aan, naar zijn eigen
vrouw
- zit vergrijsd en breiend
op je te wachten, had zij
nog gezegd-
tevergeefs,
en naar zijn eigen schrale
land en van de Goden moest
zij hem het vlot gunnen
waarmee hij haar voorgoed
kon verlaten,
de goddelijke nimf Kalypso.
‘’O onbegrijpelijke Odysseus,
Ik bied je onsterfelijkheid,
een immer schone en jonge
geliefde en nooit meer een
vinger hoeven uitsteken
dan naar mij.
Toch wil je weg naar – ik
zeg het je - niets dan gevaren
en gruwelen die je wachten.
Onbegrijpelijke mens, je wilt
het Paradijs niet, je wilt niet
wat je wenst, je wilt je eigen
lot, je leven, je angst, je gevaar,
en je dood.’’
Inzender: gerard kind, 8 januari 2007
Geplaatst in de categorie: psychologie