Netgedichten

netgedicht (nr. 14.104):

Zijging

Wat ik eindelijk heb verlaten
is niet meer waard dan stof.
As van een ziel verstuift
de dwaas die me heeft bezeten.

Wie ik ben is op slag verbrijzeld
zonder dat ik het wist versleten.
Een schaterlach van een demon
galmt na in mijn laatste nacht.

Licht bindt de omstandigheid
waarmee ik nu word benaderd.
Ik ben zonder gevaar verlaten
van de hoop die u in mij hebt.

Honden huilen, katten janken,
het zal geen uur meer stil zijn.
De vleermuizen gaan ultrasoon
een weg van verloren trouw.