Netgedichten

netgedicht (nr. 14.138):

Toen

We liepen langs het water samen
De stenen nog gelijk als in de jaren
Dat we met veel meer jongens waren
We wisten nog van allemaal de namen.

Hoe velen zijn er al van ons gegaan
Mannen die we kenden in hun jeugd
We groeiden allen op in eer en deugd
Hebben onze opvoeding gestand gedaan.

Wat werd er waar van al die dromen
Waar we over spraken op de steen
Die zo heerlijk warm werd in de zon?

Het leven heeft illusies weggenomen
Aan het eind rest van dat al alleen
Nog samen lopen waar het ooit begon.