Tijdgeest
Restjes avond, opdrogend in de nacht
blauw van nuchterheid en magere zin
in vage dromen, onzekere werkelijkheid.
Onder wazig lamplicht schrijven vingers
verplichte woorden, luisteren gevoelige oren
naar onheilspellende stiltes.
Ik draai me nog eens om
in mijn krakende stoel
en draag de tijd naar een zekere ochtend.
Geplaatst in de categorie: tijd
tijd 3.0 met 11 stemmen 
633
633
Geef je reactie op deze inzending: