Netgedichten

netgedicht (nr. 14.392):

Nachtbezoek

Ik werd wakker, ‘t was nog nacht,
omdat iemand op mijn bedrand zat,
ik herkende haar: zij was zoals
ik zonder ‘t te weten had gedacht.

Laten wij praten, zei ze zacht,
zeg me wat je gerust zou stellen,
het is allemaal in mijn macht,
je mag je diepste wens vertellen.

Wij spraken over tijd en plaats,
wie er bij zouden zijn, zij knikte;
er was geen haast mee, zei ze kalm,
wij vonden een uur dat het schikte.

Wat wij zijn overeengekomen
vergat ik nog in diezelfde nacht,
ik wacht op haar; ik hoop dat zij
geen schim was in mijn dromen.