inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 14.511):

Diemen

Ik geloofde nog in grote mensen
en vooruitgang, en weet dat ik als kind
gehoorzaam alles onderging:

ik deed mijn best, moest leren
wennen aan verandering en zag bij Ajax
de volkstuinen verdwijnen, de aarde
werd met brute kracht getild.

niet huilen nu, ik was al vijftien
en wist er zou een ringweg komen langs de stad,
een opening naar Diemen,

maar uit het niemandsland
dat toen ontstond zie ik opnieuw
oom Anton komen, zijn paradijs voorgoed beschadigd
en met de laatste oogst op weg naar huis -

Zoveel gedane zaken,
de dingen die beloofd zijn en dit is er
van mij geworden in een landschap dat zich opdringt,
en dat ik niet herken.

ik studeer op een gebaar,
een warme glimlach, want alles is op orde:
ik geniet van mensen die rijden in de juiste versnelling,
en borden wijzen naar het eindpunt van lijn 9,
richting meubelboulevard.

Schrijver: Hans van Weely, 15 februari 2007


Geplaatst in de categorie: landschap

3.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 428

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)