Netgedichten

netgedicht (nr. 14.821):

hij bediende

stalen ros op twee sporen
toetert en klingelt voorbij
de voetganger achteruit
zet zijn beste vinger voor
geïrriteerd om zoveel onbegrip
wie is nou weer de zwakste

stormt het volgepropt vehikel
doorheen het ontwaken van de dag
over rotondes naar de eindhalte
de mensen onderweg
slikkend en brakend
vomerende kotsstudenten

komt de stad tot leven
na een onrustige nacht
een gehaaste dag tegemoet

ik prop me bij in tram twee
en veeg de korrels uit m'n ogen