Netgedichten

netgedicht (nr. 15.030):

Beslist

Opeens was het allemaal beslist
het boek nog lang niet uitgelezen
dicht en terzijde, ik aangewezen
op mezelf, jouw pagina gewist.

Het heeft geen zin te vragen
waarom juist jij moest gaan
noch helpt het om te klagen
als niemand dat zal verstaan.

Soms valt een vogel uit de lucht
fladderwiekend met de vleugels
valt hij hulpeloos met een zucht

van veren neer, de laatste vlucht
voltooid. Wie trok er aan de teugels
van het gericht dat ieder ducht?