veeg eerst je voeten

het wegdek weerspiegelt jouw laatste levenslicht
de wind helt over in verstrooiing van licht
de straten in bezwerende onduldbare geheimen
uitdagend in wiegend wankelende angst

levenskrachten in ongenaakbare strompeling
als net afgestroopte bladeren van bomen
het lijf in woekering, eens ongeschonden
maar nu in verzoening van de ruwe dood

de komende lente wacht niet meer op mij
het ligt niet meer aan mijn voeten
in een weerloze overgave, in een laatste verzet
een stem roept veeg eerst je voeten

Zie ook: http://gedichtenklaes.blogeiland.nl/

Schrijver: klaes, 23 maart 2007

k.dijkstra21chello.nl

strompeling

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 23 stemmen 1.333