Netgedichten

netgedicht (nr. 15.258):

zijdezware rozen

woorden tot steen
langs kapotte ramen
en ik tel de dagen nog te gaan

je hoeft niet te zien
dat ik ween of dat je
de lucht met lood vermengt

mijn ogen
zwaar van grassen en algen
waren ooit de bron van vruchtbaarheid

en nu, door wanhoop weggedreven
neergehaald tot aan de zee, zo oud
zo stiller dan vergrijsde lagen

tot aan de horizon, over het strand verloren
vogels in wolken en noordenwind

ik kies een gewaad met lijkwitte rozen
in die ene droom, nog te gaan