lentekind

als een onstuimige godin
lonkt ze mij ras naar buiten
laat de aarde weer ontluiken
tot een wonderlijk gezicht

in haar zacht en fleurig licht
laat ze vogels vurig fluiten
jonge twijgen welig bruisen
in geel en rood en hagelwit

zo wekt ze met een blije lach
mijn ooit verwaaide dromen
van zomaar luieren in ‘t gras

waar onder het ruisend lover
de lente eeuwigdurend was
het kind nog uitverkoren

Schrijver: bert van der linden, 22 april 2007

mjc.leemreijzehome.nl

lente sonnet

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 7 stemmen 578