Memo
al herhaalt
de stilte steeds méér
van alle doden blijf ik het langst bij jou
en bij mijn eigen dood
kopieer ik wel jouw zwijgen; mijn lichaam
scheefbuikig, bloedt toch immers leeg
het schreeuwt : stil toch
je weet dat de aarde kraakt
in kelen van dronkaards
en dat zelfs de glazen broeikas
buiten blijft staan
ik sterf gewoon maar
nergens heen
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 6 mei 2007
Geplaatst in de categorie: psychologie