Netgedichten

netgedicht (nr. 15.669):

Het wassende sinopel

in ‘t koele groen
vertel ik jou
van het gevallen blad

van de wind die zuchtte
omdat de lucht niet wilde
klaren

die takken knakte
van de gebroken stam

in ’t koele groen
rapen we de vruchten
en planten ze terug
in veie aarde

we dopen het wassende sinopel
met onvoorwaardelijk vertrouwen
als vruchtbare voedingsbodem
voor onbelemmerde groei

op een nevelloze dag
in ’t koele groen
van nieuwe kweek