heimwee naar morgen
als in de ochtend de sluier verdwijnt
van een verte uit lang verleden tijden
en ik weer word aangelijnd
in het zicht van een bloeiende weide
zullen zeker paden worden geslecht
met verwilderde struiken aan weerszijde
wordt ongetwijfeld de tederheid weer echt
die de angst mij zo lang doet vermijden
niemand kan nog nieuwe sloten graven
weet het zeker, morgen, dan zie ik het leven
het zal mij voeden, de oorspronkelijke dorst laven
ik ga alles in een nieuw perspectief verweven
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/julius_dreyfsandt_zu_schlamm
Schrijver: julius dreyfsandt
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 25 mei 2007
Geplaatst in de categorie: emoties