Netgedichten

netgedicht (nr. 15.885):

Samen met de fles

Het is weer intiem samenzijn,
samen met de laatste fles.
Ik drink Château Tristesse
na hevig bloeien.
Jij moet van melk nog groeien.

Je morst. Ik hoop dat je erbij
zal zijn als ik met knoeien
mijn dorst nog éénmaal les.
En dan de wildste ranken
bij mijn steen zal snoeien.

Ach, laat nu maar,
net als pa, een mooie boer.
Dan breng ik je wankelend
retour, eer ik met jouw tandeloze
glimlach slapen ga.

Al zal ik, half verzonken,
toch weer opstaan in de nacht
- als Lazarus uit zijn graf –
even zien of jij nog leeft
en niet te veel hebt gedronken.