Netgedichten

netgedicht (nr. 15.898):

Een stofje in het universum

Een stofje in het universum
Een deel van het geheel
Meer mogen we niet zijn
Een onderdeel van veel

De twinkeling van een ster
De wereld van dromen
Totdat z’n vrije val
Daar een einde aan laat komen

De diepte van het zwarte gat
Verdriet van wat we missen
De zuiging van het lot
Dat zonder reden kan beslissen

De straling van de maan
een lichtpunt in ’t duister
de troost in bange dagen
een welkom zacht gefluister

De warmte van de zon
De regen weggedreven
Geluk heerst ongekend
De vreugde van het leven

Een stofje in het universum
Een deel van het geheel
Hoe klein het ook mag lijken
Het betekent soms zo veel