Tekens?
De beet van een spin tussen slaap en ontwaken
Twee lege kopjes op jouw nachtkastje
Misselijk, ziekmakend, om te kotsen
totdat ik leeg en rillend achterblijf, eenzaam
Dromend van mijn rode haar
dat ik pluk voor pluk kwijtraak
totdat er overblijft, stille paniek
Een eenzame duif die overmoedig
dichtbij landt, de boodschapper
Jij die langskomt om te troosten
met de kaart waarop ik wacht, van binnen leeg?
Om daarna door te gaan naar wat jou kwelt
Nog even blijven, krampachtig vasthouden, hopen
en wachten, of het groeit, of het in Godsnaam groeit!
Of voor altijd gaan
en verliezen wat er bijna was, zo puur
Zo pijn in mijn hart die van jou is
Geplaatst in de categorie: liefde