zwijg maar
zwijg maar de woorden die pijnigen
in het woud van mijn overladen gedachten
waar ook jouw blikken oeverloos eindigen
en geen bladeren zijn om verval te verzachten
gevallen bladeren
dichtgeslibde aderen
zelfs het binnenvallende licht
kent dode vlekken
het is dan wel op mij gericht
maar kan wat gebroken is niet bedekken
dode vlekken
brokken bedekken
plotseling ontwaarde een hoop
zomaar in het voorbijgaan
het was van korte duur
mijn eenzaamheid bleek niet te verslaan
een vuur
van korte duur
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/julius_dreyfsandt_zu_schlamm
Schrijver: julius dreyfsandt
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 2 juni 2007
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid