Netgedichten

netgedicht (nr. 16.023):

WHEN THE LADY SMILES (TO BOKITO)

Ze flirtte, maakte gek en daagde uit
Tussen ons in zat ondoordringbaar glas
Steeds groener werd aan de overkant het gras
Ik moest en zou haar hebben als mijn bruid

Buiten was het alleen de brede gracht
Die ons nog van elkaar gescheiden hield
Ik weet niet wat mij werkelijk heeft bezield
Ik nam een sprong en had haar in mijn macht

Ik gaf de bitch voor straf een flink pak slaag
Zij die zich mens noemen, stoven opzij
Ik raakte in paniek door de commotie

Een dierenarts vatte mij in de kraag
Pas uren later kwam ik kreunend bij
Die stoot, malloot, ze had geen flauwe notie

Dat mens had hulp nodig, liefst eerstelijns
Nog heb ik nare dromen om haar grijns