Het spoor omlaag
het steeds weer laatste woord
klopt kussens
uit elkaar
stort puin, onverstoord, op wartaal
van het te kleine bed
dat
tot twee gescheiden
het licht wijzigt over
stenen bogen
de tijd wordt kort
om nog van binnen uit
te verstaan
ik huis onder
strakke lakens en dien
de dodenhoek van het heengaan
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 10 juni 2007
Geplaatst in de categorie: psychologie
ik zou mijn plaats hier gaarne aan u afstaan