Netgedichten

netgedicht (nr. 16.144):

Doolhof

Jouw diamanten ogen flonkeren
door jouw kristallen geest
maar is er ergens een hart
waarin je soms bij toeval leest.

Wordt het jou dan nooit te moede
niet te weten wat je voelt
op de tast toch, door jouw duister
waarin het vuur van mijn ziel koelt.

Doch als jouw ijs begint te breken
en plots de spiegel een lach toont
dan weet ik dat ondanks alles
echte liefde alles loont.