In druipend tranen
Ik kwam van ver, van ver ben ik gekomen
En alsmaar verder zou ik immer blijven gaan
Om nog slechts eenmaal aan uw zij te mogen staan
Nog eenmaal, tot in mij weerom de tranen stromen
In druipend traag, verwerend al mijn dromen
Hier nu versmolten tot de allerdroefste waan
Dat dit moment, nu hier gekomen weer zal gaan
Voordat ik van dit puurste blijdschap ben bekomen
En jij bent hier, jouw rust vermant mijn beven
Ik kijk en zie het leven in jouw ogen stralen
Van al dat jij reeds zag, zal zien en ik nooit zal beleven
En dat nu hier mijn ziel in eenzaamheid doet dwalen
En dat allicht ik mij daarom toch kan vergeven
Dat ik pas slaag wanneer ik jou zie falen
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid