niet tot de wereld
sterren
nog niet geboren
boven zeeën, geblinddoekt
wanneer de bomen van morgen waaien
alsof
de wereld, verlaten van onschuld
zich neerlegt in monden van zondaars
en als uit het water
mijn adem weer zichtbaar wordt
rood in een lichaam dat nooit werd geheeld
neemt de wind de rivieren mee, mijn aders
verschrompeld tot steen
het is zo stil in mij
om niet te weten waarheen
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 7 juli 2007
Geplaatst in de categorie: psychologie