de grens van heimwee
al mijn dagen
vlogen in het vuur
van de stad
de stad
die enkel uit woorden
bestond
ik kuste
de straat
waar je zwijgende mond
open lag
en voor het eerst
raakte ik jou aan
ook je latere pijn
ik heb in je gewoeld
de schaduw gezien
immer voortvluchtig
als een zwerver
zonder hond
ik likte
aan je woorden
slechts assen
die tegen
dode gevels
kropen
en omwikkelde je lijf
met mijn slaap
heimweeloos naar leven
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 9 juli 2007
Geplaatst in de categorie: psychologie