Netgedichten

netgedicht (nr. 16.500):

het pad

ik ben het pad ingeslagen
waar mijn herinneringen lagen
terwijl mijn voeten lopen
gaat het hek verder open

op dit punt in mijn leven
bleven oude wonden kleven
was er zo ontzettend veel pijn
om dingen die niet mochten zijn

dat wat ik ooit was
voelt als een moeras
waar ik zoek naar een hand
terwijl ik zink in drijfzand

hoe kan ik leren
simpel te accepteren
dat deze ongepaste zaken
me nog zo diep raken

hoe te aanvaarden
dat mensen dubbel zijn
dat er naast het goede
het kwade er zal zijn?

uit bundel "geen gemakkelijke zoektocht"