Zomer 07
Zomers lichtzinnige koelte
buien als penseelstreken aan een rozig firmament
alles verzamelt zich in het eerste warme licht
ik blijf binnen en wacht, ik ken het
de deur stond altijd open maar wat binnen woelde
was niets van een welkom, eerder een wensen
kromlopen door het gewicht van felle onwetendheid
God wees jezelf
leg aan, dat schot - laat het klinken
honderd kleuren gebroken glas
verscheurd in hun vallende wanklank
ik wacht, misschien luister ik wel
tot de laatste steen loslaat
Geplaatst in de categorie: afscheid