Netgedichten

netgedicht (nr. 17.218):

Framboosje

hoe jij mij tussen eerste en laatste letter
streelt als ik jouw troetelnaam prevel en
nadien luister

hoe het zwijgen is als jij rond, zo zacht
in al weerklinkt, die zo de stilte tovert
van mijn lippen

hoe ik nadien als ik in jou aan het water
waar ik me verlies, op deze brede oever
kringen in het riet kauw

hoe ik mijmer, alsmaar onveranderd zo
het langzaam begrijpen in mij kruipt dat
jij de enige vrucht bent

die dit doet met mij, dat je toefluistert
wie je bent, in mij als het zuivere water
lucide stroomt, tintelend

naar elke overkant zo zeg ik je, vanuit
deze bron, jou heb ik lief als nimmer te
voor iemand zo lief, mijn lief

mickeyf | 5 september 2007