Netgedichten

netgedicht (nr. 17.688):

contra ana

hier sta ik dan
dit prachtig lijf gekneed
naar het beeld dat ik
en ik alleen voor ogen heb
het beeld waar ik nog in geloof

dat ik soms wankel
ondersteuning nodig heb
en haren dons soms
slechts een beproeving
die ik rauw wel lust

deze overwinning is er
opgedragen aan het hoekje
dat ik diep in mij nog weet
zo ongeschonden
en bovenal nog vrij

ik haat de wereld
die mij een ander mij dicteert
er is slechts één vraag
waar was iedereen
toen ik in het duister zat?