gedoodverfd

nu staat de tafel nog tegen de muur
handen en ellebogen dragen haar
hoofd, zij staart zich blind op zijn
rug, de schotwond spreekt niet terug

langzaam valt er licht op de vloer
een spelonkje opent bundels stofzaad
daarmee staat de tafel ineens in bloei
ontbreekt chlorofyl en spat het bloed

uiteen in een palet van oorlogsgeweld
haar gezicht lijkt op verwrongen staal
roestvrij en gevat in een masker, zoveel
leed draagt de tafel, spreekt niet tegen

wat op de muur als schaduw zichtbaar is
gij zult niet doden, u zult niet doden
terwijl de dag in haar schoot verdrinkt
streelt de poes haar benen, nog veel later

Zie ook: http//riegpoezie.blogspot.nl

Schrijver: Rieg, 31 oktober 2007

riegpoeziegmail.com

stofzaad oorlogsgeweld schaduw

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 37 stemmen 1.618