Netgedichten

netgedicht (nr. 18.034):

sprookje

alsof ik door spinrag kruipen moet
in diepe ravijnen springen
door het donker lopen
over onbekende wegen
de storm trotseren in je stem

(zo is de weg naar jou)

met naakte armen de honing
uit de korf van bijen stelen
handen vol edelweiss plukken
en uit de hoogste takken
het gaafste fruit meebrengen

(opdat je mij opmerken zou)

maar in je armen
danst reeds een prachtige fee
gebaad in rozenwater en beschilderd
terwijl mijn muilen
glasscherven worden en ik verdamp

Schrijver: rietvr, 20 november 2007

varok

telenet.be

Geplaatst in de categorie: overig

spinrag

ravijnen

3.0 met 6 stemmen

349

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:: jan haak
Datum:: 21 mei 2008
Email:: janhaakzonnet.nl; Ik lees er zowel overgave als opoffering in en kan beide gevoelens wel plaatsen in de liefde. Mooi, sfeervol en beeldend beschreven.

Naam:: Yola Bruins-Van Sloten
Datum:: 20 november 2007; Wat een sprookje van een gedicht! Heeft het misschien te maken met de begeerte die bijbels natuurlijk van de vrouw naar haar man zal uitgaan? Wat zijn wij vrouwen er dan onverdiend bekaaid van afgekomen! Bah.

Geef je reactie op deze inzending: