Netgedichten

netgedicht (nr. 18.149):

Bevreesde overgave

mijn lijf schuift schurend
langs de bast van de eik
vingers krabben traag de
nagels zwart
tot scheuren toe bereid
als ik door het dragen zijg,
naar overgave neig

voir la mort en face;
tussen hemel en aarde
gevangen in een grijze waas

met een loodzwaar hart
voel ik me te zwak
weerstand te bieden
aan deze omvangrijke
dijk van houten smart

voir la mort en face;
tussen hemel en aarde
gevangen in een grijze waas

waarbij ik mij verlies
en nog even, heel even.
naar de takkentoppen staar
die in de hemel
mijn onkruid wieden
met een maaiend gebaar

voir la mort en face;
tussen hemel en aarde
gevangen in een grijze waas

nu word ik gedragen
op geaarde strengen
waar het mos
uitzichtloze dagen verzacht
en het schaarse licht
zich geweldloos tracht
aan te lengen
met mijn diepere lagen

voir la mort en face;
tussen hemel en aarde
gevangen in een grijze waas