Netgedichten

netgedicht (nr. 18.288):

Een kloof te diep

ik voel het scheuren van de lucht
nog voor een siddering mijn lijf
kan laten verstijven

het broeide al langer, sluimerde in stilte
zeilde regelrecht af op een ontlading

-je ogen bliksemen-

gedonder schudt wakker
een lichtflits opent ogen

en deze keer
breekt de nacht
in meer stukken
dan ik lijmen kan