Pavane pour un enfant défunt
Toen we
jou gedachten
jij
ons koningskind,
verdronken
in de rivier der stilte,
restten ons enkel
bittere tranen
en een droom
vol nachtbloemen
Want je sliep al zolang
En de roep van het leven
kon je niet meer wekken
Helaas
Je rustte eindeloos mooi
met gesloten ogen
En in onze herinnering
klonk je lied
zo kristalhelder
zo bronnenklaar
Telkens weer voerde je
onze harten mee
op de tonen
van volmaakte huiver
naar de witte wolk
van je eeuwige stilte
Geplaatst in de categorie: verdriet