De Narcist
Ergens begrijp ik het wel een beetje
Iemand moet het doen
Jou vertellen hoe goed je bent
Alleen zijn dat nou juist de mensen
Die jou nooit hebben gekend
Ooit komt toch wel je zwakte
Langzaam maar zeker aan het licht
Tot die tijd houd ik me op de vlakte
Want nu ben je nog te veel op jezelf gericht
Voorlopig laat ik je in je waarde
Maar na donker komt het licht
Dan zeg ik: Welkom terug op aarde
Ik neem je dan in mijn armen
En zoen je op je lieve, bange gezicht
Geplaatst in de categorie: liefde