De allerlaatste dode
Mijn vader, aan de leiband van de tijd
raakte met het jaar zijn oorlog niet kwijt.
Zijn verborgen strijd kon hij niet delen,
de starre eeuw zijn wonden niet helen.
Dus zond zijn luide zwijgzaamheid
mij nog meer oorlog tijdens zijn doodsstrijd
toen de morfine om te verzachten
verdrongen gruwelen boven brachten.
Roepend naar zijn zoon in zijn afscheidstond
maar in mij geen bevrijder vond;
met honderdduizend doden om zich heen,
stierf mijn vader, mijn vader, heel alleen.
Geplaatst in de categorie: oorlog
Om aan te geven dat die vader een eigen wereld bewoonde, is in de tussenliggende regels steeds "zijn' gebruikt. Dit om het schrijnende contrast tussen de liefhebbende zoon, die wel wil begrijpen maar informatie te kort komt (mijn) en de lijdende, niet tot communicatie in staat zijnde, vader (zijn) te accentueren. Spijtig voor de auteur dat Sandee alleen een veelvoud van bzvnwn in dit gedicht opvalt en dit niet weet te duiden. Poezie is geen proza.