Netgedichten

netgedicht (nr. 19.182):

Overbewolking

Een schapenwolkje dreef alleen
aan 't blauwe firmament,
toen plots een rammenwolk verscheen.
Ze dacht: 'Een leuke vent!'

Ze merkte, dat-ie haar meteen
z'n liefde ging vertolken.
Ze voelden zich tesamen één
en waren in de wolken.

Je kan verwachten, wat er kwam,
nadat er was bemind.
Welja: het was een wollig lam.
Een wolk was 't van een kind!

Ze waren stapel op elkaar.
Er kwam een stapel wolken,
die door hun tomeloos gepaar
de hemel ging bevolken.

De lucht had zo een wolkenzee
van babyvolk gekregen,
maar waren daar ook luiers? Nee!
Het plensde van de regen.
___________________________
Noot:
Een kind van een wolk was een wolk van een kind.