Netgedichten

netgedicht (nr. 19.673):

Vuurvlieger

voor het dagen vloog ik uit
vanuit een zonnig oosten
en daalde in het duister neer

trof daar weer hetzelfde aan
dat matgeregeld leven
in afgepaste middelmaat
alles meer zo nors gegeven
alsof een wereld dan vergaat

hier mis ik zeer de monden
vol gul geschonken lach
van mensen zonder zekerheid
die geven om het geven
en leven met de dag

op uitgeslagen vleugels
draag ik aan hun verre vuur
en tracht ermee te warmen
harten die mijn bloed verwant
van zonnelicht verstoken bleven