Netgedichten

netgedicht (nr. 19.817):

te oud

oudroze en gekarteld welft het oor zijn
tere schelp vermoeid naar binnen
broze oudgediende
vergroeid met wetenswaardigheden van weleer
oester
in een laatste stervensuur vol overgave voor
het crescendo van een naderend saluut

de bedding van de mond geplooid door
klaterende stromen, ontsprongen in het hooggebergte der
beleden overmoed, ijl water verdampt
in een maalstroom van verbruikte tijd
getrokken voren etsen zich een willig spoor waar
bleke lippen teder proeven in
besloten mijmering
toevend in de fuik van aangescherpt verleden

sleetse draden reiken langs gepinde ledematen opwaarts
naar de almacht van het kruis, marionet
als schamel figurant in een vervlogen schimmenspel
gebogen silhouet
gevangen in de nagalm van verstomd applaus

roofdier in het ontworteld woud van een geketend
lichaam, jaagt de gekooide ziel bezeten
prooi en late lusten na
schemer, gefilterd door de meeldauw der vermolmde
bomen plooit okeren weemoed over het aloude land
een fulpen lijkwade drapeert de naderende zonnewende, onthult tempeest over de geschonden wildernis
uitgeput
balt de gewonde ziel zich nu tesamen in een desolate
bede om genade

Boekenweek 2008.."Van oude menschen...de derde generatie....en de letteren...."

In het kader van de discussie omtrent de Drion-pil en de wederom oplaaiende disccussie omtrent de euthanasie-wetgeving in (recent deze week) Frankrijk en België (overlijden Hugo Claus)