Netgedichten

netgedicht (nr. 19.875):

opstandig

zou me blij moeten voelen
maar dwingen is niet vrij

zo bedoelt de doodgewaande
wanneer ik even de oude eik raak
waarachter ik mij verschuil
het winters wit weer aan mijn zij

in de dageraad met een waas
over de vijver gespreid
zoals de doffe echo
van Pasen die de leegte
in mijn hart verraadt

stil ben ik na gister:
is dat nu de opstanding
die ik bemin
en waar ik mij zo op verlaat