ochtendritueel
ik kijk in de herinnering;
je wijst en stilte blijft gezichten
slaan
die ik het eerst aanraak
wanneer het donker wordt
overdag
en ik het zwijgen niet meer kan bedaren
achter ramen en handen
op ingehouden buiken
zij die het gemis kennen
vertellen over gedichten
sluiten de nacht, zwart van kleur
te groot op wangen, in ogen
kleingebarend
ik huil
en spreek hun schaduw toe;
teken rotsen af, mijn huid
in het dagboek van
de ochtend
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 9 april 2008
Geplaatst in de categorie: psychologie