Hemelse humor
O, Loek heeft een chronische monomanie
en hij kan er maar niet van genezen:
hij blijft stapelgek op z'n vrouw Nathalie,
die heel mooi is en grappig kan wezen.
Hij lacht, want ze komt weer zo leuk uit de hoek.
In geluk lijken beiden te baden.
Ze maakt een zeer geestige indruk op Loek.
Ja, een engeltje noemt-ie z'n gade.
Hij zegt tegen haar: 'Ik kan niet zonder jou.'
en ze zijn met elkaar in hun nopjes.
Hij vindt Nathalie een uitbundige vrouw,
die zelfs lacht om d'r eigenste mopjes.
Gegierd wordt er weer om een engelenbak
en er wordt zelfs in broeken gewaterd.
Hij slaat aan het dweilen. Opeens kijkt-ie strak,
aangezien ze zich dood heeft geschaterd.
Hij kan niet meer lachen en klaagt steen en been,
want hoe moet-ie nu zonder d'r leven?
Z'n vrouw gaf de geest en ze is er nu een,
dus z'n schat is een engel gebleven.
Hij voelt zich voortdurend een geestelijk wrak,
want hij mist d'r bijzondere gave.
Hij maakt voor z'n schatje een engelenbak
en ze wordt in de schatkist begraven.
Ze maakt nu d'r grappen voor hemelse lui
en die houden hun plassen niet tegen
van 't lachen. De humor is nat. Bij zo 'n bui
staat de weduwnaar Loek in de regen.
Zo kan Nathalie in een vloek en een zucht
in de hemel een lachbui creëren.
Met bakken komt dan zo een bui uit de lucht,
maar die humor kan Loek niet waarderen.
Geplaatst in de categorie: lightverse