aan sarah
als tranen ontoereikend zijn geworden
en je het lachen hebt verleerd
als je kijkt door een nevel van onverschilligheid
je handen niet meer kunnen liefhebben
als je moe bent van het vechten
het eindeloos praten uit een lege doos
als je geleefd wordt in luchtledige ruimte
en bewust geen weg meer zoekt
dan komt een klein meisje
met wapperende vlechtjes
en drukt een zoentje
op die grote zere plek..
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid