Netgedichten

netgedicht (nr. 20.739):

maanvaren

ik was zestien
en vol geloof
in al het leed van poëzie

en ik dacht nog
als ik nu maar lang genoeg staar
naar de maan

dan zal er wel
een gedicht voorbijdrijven
of misschien een man, een kano

het gezicht dat ik gebouwd had uit
de rotsen van een rivier

ik keerde woorden om, strooide
letters in het wiegelend licht, ging naar zee
om te verdrinken in een dichters droom

de man verdween, de kano ook

geïnspireerd op het gedicht ‘ Melopee ‘ van Paul van Ostaijen