Netgedichten

netgedicht (nr. 20.975):

Bureaublad zonder franje

Ontdaan van meer en
losgelaten bladderverf
gaat deze reis naar binnen:
iconen op mijn pad

Langs langvervlogen beelden
nu zelden zonnig ingekleurd
langs steile rots vol diamant
van bitterzoete dromen

In harmonie en dissonant
van oude liefdesliederen
als wonden aan het oppervlak
de huid nog vurig van het branden

Zo loeiend is de zomerzon
weerspiegeld in een koele beek
waar zelfs de dorst niet is te stillen
naar langvergeten lentes

En spijtig treur ik om verlies
van niet verdroogde rozen
die ik ontdaan heb neergezet
op dit bureaublad van een leven