Netgedichten

netgedicht (nr. 21.175):

Aan zee

Moe van 't stadslawaai
komt hulp uit onverwachte hoek
m'n oren raken verstopt
het wordt stil om me heen

men zegt dat ik iets aan
m'n gehoor moet laten doen
maar ik houd me doof en m'n
oren fossiliseren tot schelpen

geluk is slechts 'n gevoel dat
we door denken opwekken
zo verwezenlijk ik 'n ideaal

waan mij in 'n houten huis
in de duinen aan de Noordzee
en schrijf ongestoord
bij 't ruisen der golven