het meervoud van stilte
op een gedichtenberg
ver van kerkhofwandelaars, beneden
in het dal
zou ik zuiverwitte haiku’s
willen schrijven, wanneer de zon
het hoogst staat
en de zevende wind
vogels meeneemt onder bomen, innig
in het fluisteren
er zouden geen ramen zijn
om te vullen, geen kamers die zwijgen
gevonden, meer en meer
het verstijven van angst
omdat taal stil moet zijn in het omkeren
van woorden
of misschien
zou ik wel een lang uur
willen huilen in
een blauwe woning
van wolken, zacht krullend tot
diep in de hemel
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 27 juni 2008
Geplaatst in de categorie: psychologie