Odyssee

Dit land is ver weg,
oneindig ver van waar
ik kom of heenga.

Weerloos verlangen
naar wat eens
mijn bloed en Ithaca was
bruist zeeschuimend
in het uur van de storm.

Hoor:
er vallen tranen diep
in het toonloze duister van de nacht
een echo van vurig vergeten
klinkt deinend en klotsend
als een dode vissersboot
op eenzaam en
gebroken zwart water.

Hij vaart nu eindeloos
dwars tegen de seconden in
voor de tweede maal
de dood tegemoet.

Schrijver: Robert Antoine, 16 juli 2008

robertantoinehotmail.com

Dood

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 428